pokpić — dk VIa, pokpićkpię, pokpićkpisz, pokpićkpij, pokpićkpił, pokpićkpiony 1. «spędzić pewien czas na kpinach, podrwić z kogoś lub z czegoś» Trochę z was pokpią i przestaną. Lubił pokpić z kolegów. 2. «załatwić coś w sposób nieudolny, zrobić coś źle,… … Słownik języka polskiego
sprawa — ż IV, CMs. sprawawie; lm D. spraw 1. «okoliczności, które stanowią wyodrębniony przedmiot czyjegoś zainteresowania, obchodzą kogoś, są ważne dla kogoś; fakt, wydarzenie» Sprawy bytowe, socjalne, polityczne, zawodowe. Pokierować sprawą. Chodzić… … Słownik języka polskiego
sprawa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. sprawawie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zbiór okoliczności dotyczących czegoś lub kogoś; coś, co szczególnie interesuje jakąś osobę; zagadnienie, wydarzenie, fakt : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień